වෙනසක ඇරඹුම - 07 කොටස

06 වන කොටස මෙතනින්.

සංකලන ඉවර වෙනවත් එක්ක බැජ් එකේ උන්ගෙ මහන්සියට ප්‍රතිඵල ලැබෙමින් තිබුන. ජේෂ්ඨයන්ගෙන් විතරක් නෙමෙයි ආචාර්යවරුන්ගෙනුත් සෑහෙන්න හොද ප්‍රතිචාර ලැබුන. කණ්ඩායමක් විදිහට අපිත් හුඟක් දුරට වැරදි අඩුපාඩු හදාගෙන ඉස්සරහට ඇවිත් තිබුණ.අපිට විතරක් නෙමෙයි ජේෂ්ඨ කණ්ඩායමත් ඒ වෙද්දි ඒක තේරුම් අරන්. ඒත් සාමාන්‍ය පරිදි ජේෂ්ඨයො ඒක පෙන්නුවෙ නෑ. ඒ වෙද්දි බකට් එක ගැන අපි ඇගිලි ගැන ගැන හිටියෙ.

ඔය කාලෙ වෙද්දි ඉතිං අපි කන්න බොන්න ගියත් කතා වුනේ බැජ් ෆිට් එකයි එන්න ඉන්න ජූනියර් බැජ් එකයි, බකට් එකයි සබරගමුවෙ අනාගතේ ගැනයි. ඉතිං බොන්න ගියහම ඕව කතා කරනකොට තත්ත්වෙ මොන වගේද කියල හිතාගන්න පුලුවන්නෙ. දවසක් හවසක අපි සෙට් උනා. හොස්ටල් දෙකේම උන් සෙට් උනේ සංඝමිත්තෙ. දෙමළ මුස්ලිම් සිංහල කියල බේදයක් නෑ ආතල් ගත්තෙ ඔක්කොම එකට. සෙට් වෙලා තාලෙ අල්ලන්න අරන් වැඩි වෙලා යන්න කලින් සද්දෙ ටික ටික වැඩි උනා. කොච්ච‍ර වෙලාවක් ගියාද කියලනම් මතක නෑ. කොහොම හරි එක පාරටම අයියල හොස්ටල් එකට ආව. ඒ වෙද්දි අපි කැම්පස් එක ගැනයි බැජ් ෆිට් ගැනයි කියව කියව හිටියෙ. මුලින්ම හොදට අහගත්ත බීල මීටින් ගන්නව කියල. ටිකකින් ඔක්කොම කෙලින්. එක එකාගෙන් ප්‍රශ්න අහනව. කොල්ලො හෝ ගාල බැජ් ගොඩදානව. දෙමළ සහෝදරයෙක් ඊලඟට හිටියෙ.
දෙමළ අයට සිංහල තේරෙන්නෙ නැති නිසා මුලින් උගෙන් ඇහුවෙ නෑ. මට හිතෙන්නෙ අයිය හිතුවෙ ඌ බීල නෑ කියල. කොහොම හරි ටික වෙලාවකින් "සීරුවේන් සිටින්" කියල සද්දෙට විදානයක් ආව. මෙන්න අරූ සීරුවෙන්. හිනාව තද කරන් හිටියෙ හෙන අමාරුවෙන්. මෙච්චර කල් සිංහල බැරුව හිටිය එකාට බිව්වම සිංහල පුලුවන් වෙලා. අයියල ටිකක් බැනල යන්න ගියා. අපිට දවසම ආතල්.. අමතක උන සිද්දියක් තියෙනව
ඔය වෙලාවෙ අපේ එකෙක් සිගරට් එකක් සාක්කුවෙ දාගන්නව අයිය කෙනෙක් දැක්ක. අයිය මූට කිව්ව ඒක මේස උඩින් තියන්න කියල. මූ ඒක තිබ්බ. අයියල දො‍රෙන් එලියට ගියා විතරයි මූ අනිත් සිගරට් එක සාක්කුවෙන් එලියට ගත්ත(සිගරට්ද බීඩි ද කියල හරියටම මතක නෑ). අපිත් හොල්මන්.

ඔහොම කාල‍ය ගෙවෙද්දි අපිට ජයසූරිය , සංඝමිත්ත හොස්ටල් වලට සමුදීල සිසිරට යන්න උනා. සෑහෙන්න මතක පොදියක් හිතේ තියාගෙන ෆස්ට් ඉයර් හොස්ටල් එක දාල අපි "සිසිර" ට මාරු උනා. ඒක ජීවිතේ සංදිස්ථානයක් වේවි කියල හිතුනෙ නෑ. පස්සෙ සබ් වෝඩ්න් නම් බර බරේ දැම්ම අරක්කු බෝතල් ගෝනි ගනන් අයින් කරන්න උනා කියල.:). සෙකන්ඩ් සෙම් එක්සෑම් එකත් ලඟ එනව තාම බකට් නෑ. ඒත් අපි දැනන් හිටිය බකට් ලැබෙන්න හොදටම ලඟයි කියල.

හදිස්සියෙ අපිට පණිවිඩයක් එනව පහලට එන්න කියල. එතකොට ඉතිං අපි දන්නව බකට් එකට තමයි කියල. ෆෝන් එහෙම තියල කට්ටිය පහලට ගියා. ඒ අත්දැකීම වචනෙන් විස්තර කර්න්න ත‍රම් මම දක්ෂයෙක් නෙමෙයි. එක දෙයක් හොදට මතකයි. ප්‍රශ්න වැලක් එක දිගට අහගෙන ගියා සබරගමු ඉතිහාසය ගැන. හැම එකටම උත්තර දුන්නම අයියලත් හිර වෙලා අන්තිම අන්තරේ ඉතිහාසෙත් ඇහුව. එකෙක්ගෙන් අහනව "උඹ යන්න කැමති තංගල්ලෙද , ගලේ වෙලද?" කියල. තේරුම දන්නවනෙ.:). ඒ කෙල්ල උත්තර දුන්න "තංගල්ල" කියල. "ඇයි බන් ඒ?" කියල ඇහුවම ඒකි කියනව "මාතරට ලඟයිනෙ" කියල. අපිට නේද.. පස් කන්න හිතුන. ආතල් වල ඉවරයක් නෑ. කොහොම හරි අවසානෙදි ඔක්කොම එක පොදියට ඉදිද්දි බලාගෙන හිටපු මඩ වතුර පාර හම්බුනා. සතියක් නෑවත් ගඳ යන්නෙ නෑ කියල තෙරුනත් වෙලාවෙ හැටියට ඒක මාර සැපක්. "උඹල දැන් රන් දාහත" කියද්දි දැනුන සතුට.... ඒක තාමත් ඇහෙනව වගේ. ටික වෙලාවකින් ජේෂ්ඨ කණ්ඩායමේ නායක සහෝදරය තත්වය පාලනය කරල නැවත කට්ටිය එක තැනකට එකතු කරා. කට්ටිය දැන් හෙන මොරාල්. සෑහෙන්න උනන්දුවෙන් අහන් ඉන්නෙ. "අපි උඹලට විනාඩි 5ක් දෙනව." කියන්න හම්බුනේ එච්චරයි. රීබකට් එක දුන්න ඇඩ්‍රස් නැති වෙන්න. ලේකම් හිටපු අයියව මඩේ එබුව. අක්කල ටික‍ටත් හොදට සැලකුව. පස්සෙ ජයග්‍රාහී විදිහට සියලුදෙනා සතුටි විසිර ගියා. ගිහින් පැය 2ක් විතර නෑව.:)

බකට් එක දවසෙ රෑ ගැන සහ මාෂෙල්ට කොටු වීම ගැන ලබන සතියට...