තාවකාලික පන්ති තහනම ඉවරවෙන්න දවස් දෙකකට කලින් තමයි පීඨාධිපතිතුමා එක්ක සාකාච්චාව තිබුනෙ. එදාම තමයි Google I/O කියන තොරතුරු තාක්ෂණ වැඩසටහන තිබුනෙ. කලින් කට්ටියත් එක්ක ඒකට යන්න සැලසුම් කරල තිබුනත් මේ වැඩේ නිසා යන්න උනේ නෑ. කොහොම හරි අපේ එකෙක් මටත් එක්ක ටී ෂ‍ර්ට් එකක් ගෙනැල්ල. හොඳම වැඩේ කියන්නෙ ඌ මට ගෙනාපු එක නිසා වෙන එකෙක්ට ඇඳල බලන්නවත් දීල නෑ.
ඔන්න දැන් අපේ බැජ් එකේ හතර දෙනයි සීනියර් බැජ් එකේ අයියයි පීඨාධිපති කාර්‍යාලයට ගියා. අපි මීට කලින් මේ වගේ අද්දැකීම් වලට මුහුණ දීල තිබුනෙ නැති නිසා පොඩි චකිතයක් තිබුනට සීනියර් බැජ් එකේ අයියට එහෙම අවුලක් නෑ. ඒ නිසා සාකච්චාව ආරම්භ උනේ එයා එක්ක. එයා තමයි මුල් ටිකේ වැඩිපුරම කතා කරේ. ඒත් ඒ කතාව ඇතුලෙ පැහැදිලිව පෙනෙන්න තිබුණු දෙයක් තමයි ආචාර්‍ය්වරයෙක් වෙච්ච (දැන් මහාචාර්‍ය්) පීඨාධිපතිතුමා සීනියර් බැජ් එකේ අයිය පරිණත නෑ කියල පෙන්නන්න සෑහෙන්න උත්සහා කරා. ඒ හැම වෙලාවකම ශිෂ්‍ය නායකයෙකු ලෙස ඔහු පරිණත බව ඔප්පු කරා. කතාව දිගට ඇදෙද්දි අපේ හිතේ තිබුණු චකිතය ක්‍රමයෙන් නැති වෙමින් තිබුණ. එතන හිටියෙ පීඨාධිපතිතුමා , මාශෙල් සහ සිද්දිය වන අවස්තාවේ හිටපු අචාර්‍යවරියක්. ඒ ආචාර්‍යවරියත් එක්ක තමයි මම ඒ සිද්දිය වෙන වෙලාවෙ කතා කර කර හිටියෙ. ඒ නිසා මම කතා කරන්න ගත්ත. ඒ වෙද්දි නවක වද චෝදනාව සම්පූර්ණයෙන්ම යට ගිහින් තිබුනෙ. එයාලත් පිලිඅරගෙන තිබුනෙ නවක වදයක් උනේ නෑ කියල. චෝදනාව තමයි ආචාර්‍ය්වරුන්ට බැන වැදීම.
මම: සර්, ඔය සිද්දිය වෙන වෙලාවෙ මම හිටියෙ මේ මැඩම් එක්ක කතා කර කර.. මම හරි නේද මැඩම්?
මැඩම්: ඔව්. මම ඒ වෙලෙත් ඔයගොල්ලොන්ට කිව්වනෙ මෙතනින් යන්න කියල.
මම: හරි මැඩම්, මැඩම් එක්ක මන් කතා කරද්දි මන් ආවේගශීලී විදිහට හැසිරිලා බැන්නද?
මැඩම්: නෑ. ඔයා හොඳට කතා කරා.
මම: මෙතන නවක වදයක් වෙලත් නැත්තන් මම ආචාර්‍යවරුන්ට බැනලත් නැත්තන් ඇයි මෙයා මගෙන් අයි.ඩී එක ඉල්ලල මාව සස්පෙන්ඩ් කරේ. මන් හිටියෙ සෙනග පිටිපස්සෙ. ඒත් මාව හොයාගෙන ඇවිත් අයි.ඩී එක ඉල්ලුවෙ.
ඩීන් සර්: මෙහෙමයි. මතන තනි තනිව එක එක විදිහට සිද්දියට මූණ දීල තිබුනට පොදුවෙ සිද්දිය සලකල තමයි දඬුවම් දීල තියෙන්නෙ.
මම: පොදුවෙ සිද්දි සලකල මාව සස්පෙන්ඩ් කරන එක හරිද සර්?
ඒ වෙද්දි මට ෆුල් සැටිස්.... ඒ මෙතෙක් වේලා හිතන් හිටියටත් වඩා අපි නිවැරදියි කියල වැටහෙමින් තිබුන වගේම ශිෂ්‍ය සංගමය සහ ජේෂ්ඨයො ගැන සෑහෙන ලොකු ගෞරවයකුත් හිතේ ඇතිවෙමින් තිබුන. මීට කලින් අපි අයියල කොච්චර පරිපාලනයේ වැරදි කිව්වත් 100%ක් පරිපාලනය වැරදි නැතුව ඇති කියල හිතුවෙ. ඒත් මේ සිද්දියත් එක්ක සෑහෙන දුරට ඔවුන්ව පිලිගත හැකි බව තේරුම් ගියා.
සාකච්චාව ඉවර වෙද්දි සති දෙකක් පන්ති තහනම් දෙන්න එකම හෙතුව ආචාර්‍ය්වරුන්ගේ සිත රිදවීම(බැණ වැදීමත් නෙමෙයි). එතෙක් අරමුණක් නැතිව පාවුනු ජීවිතයට අරමුණක් එකතු වුනා. ඒ තමයි මින් ඉදිරියට එක එකාට ඕන විදිහට මූණ බලල සස්පෙන්ඩ් දෙන එක සබරගමුවෙ නතර කිරීම. ඒ වෙනුවෙන් ශිෂ්‍ය සංගමයත් එක්ක එකට වැඩ කරන්න හිතා ගත්ත. ඒත් ඒක කරන්නෙ කොහොමද කියලවත් හරි අදහසක් තිබුනෙ නෑ.
ඊලඟට ඉතිං මොකද උනේ කියල එක එකාට පැහැදිලි කරල විසුමක් නෑ. කොහොම නමුත් පන්ති තහනම සති දෙකෙන් නතර උනේ නෑ. නැවත දැනුම් දෙන තුරු පන්ති තහනම දික් කරල තිබුන.එතනින් පස්සෙ තමයි සස්පෙන්ඩ් ජීවිතේ අපි වෙනස් විදිහකට විඳින්න ගත්තෙ. ආතල් එක වගේම අද්‍යාපනය , දේශපාලනය වගේ දේවලුත් ජීවිතයට එකතුකර ගත්තෙ මේ කාලෙ. පන්ති තහනමක් කියන්නෙ පීඩනයකින් විඳවන්න ඕන දෙයක් කියල අපේ උන් අපිට අමතක කරවල තිබුනෙ. කොහොම උනත් වි.විද්‍යාලෙ අභ්‍යන්තර ක්‍රියාකාරකම් හැකි උපරිම අයුරින් කරන්න ශිෂ්‍ය සංගමය උත්සහකරමින් තිබුනා. ඉදිරි පෙල ශිෂ්‍ය නායකයො සියලු දෙනා පන්ති තහනම් වෙලා තිබුනත් ශිෂ්‍ය වීර දින සැමරුම සාර්තකව කරන්නත් පුලුවන් වෙලා තිබුන. අපිට ඇතුලට යන්න බැරි උනාට ෆොටෝ ගහපු එකා මුලින්ම ෆොටෝ ටික පෙන්නුවෙ අපිට.
ඔය දේවල් ඔය විදිහට වෙද්දි පන්ති තහනම ගැන පැරා බැජ් වල හැමෝම දැනගෙන තිබුන. අර කලින් කියපු ඇග්‍රි එකේ ගෑණු ළමය (සුපෙන් හැඟුමන් එපා.. කිව්වෙ) කෝල් එකක් දුන්න. කලින් සාමාන්‍ය සුහද ප්‍රතික්ශේප කිරීමක් උනාට ඒ වෙලාවෙ හෙන දිග කතාවක් කිව්ව. සස්පෙන්ඩ් එක ගැන මට වඩා ඒකි බය වෙලා. බණ කියනව හෝ ගාලා.
පව් ඉතිං මාත් කිසි අව්ලක් නැති ගානට කතා කරා. ආදරය කියන එක විහිලුවක් වගේ හිතුනට මිනිස්සු විදිහට අපිට පවුලෙ බර දරන්න වෙනව කියන එකත් සුරංගනා ආදර කතා වලට වඩා ආදරය අර්ථවත් වෙන්නෙ ඒ විදිහට කියල කෝල් එක ඉවර වෙද්දි බොක්කටම බැහැල තිබුනෙ.
සස්පෙන්ඩ් ජීවිතේ ආතල් වගේම තවත් විහිලුවක් වෙච්ච විනය පරීක්ෂණය ඉස්සරහට..... මතු සම්බන්දයි.
