පලමු කොටස මගහැරුනු අය මේකෙන් බලන්න.
දැන් ඉතිං කැම්පස් ගියපු මුල්ම දවස.. කැම්පස් කිව්වට හොස්ටල් එකට. දන්නවනෙ ඉතිං මුල්ම දවස් වල තියෙන දැවෙන ප්‍රශ්නය "නවක වදය" එහෙමත් නැත්තන් "රැග් එක". කොල්ලො එකා දෙන්න දැන් හොස්ටල් එකට ආව. රට වටෙන්ම ආපු උන්නෙ. ඉතිං විස්තර කතා කරනව. සමහරුන්ව කලින් අදුවරනව අර නායකත්ව පුහුණුව නිසා. වැඩි පුරම කතා කරේ රැග් එක ගැන තමයි. කෑම්ප් එකේදි එස්.බී. මාමත් කිව්වනෙ නවක වදය ලබා දීම නිසා සබරගමුවෙ පස් දෙනෙකුගෙ ශිෂ්‍යභාවය අහෝසි කරා කියල.. ඔය අතරෙ හොස්ටල් එකට ආව සුපිරි ඩයල් එකක්. මෑන් වට දෙක තුනක් හොස්ටල් එක වටේ කැරකුනා. හොස්ටල් එක තියෙන්නෙ පොඩි බෑවුමක. දැන් අපි ඉස්සරහට එන දවස් වල සින්නො මොනව කරාවිද කියල බර සාකච්චාවක. ඔය අතරෙදි අර ඩයල් එක ඇවිල්ල ලගින් වාඩි වෙලා ඇහුව "මචන් හොස්ටල් එක නාය යාවිද දන්නෑ නෙහ්?".. හම්මෝ ඉතිං සෑහෙන්න වෙලාවක් කොල්ලො බඩ අල්ලන් හිනා වුනා. අපි මේ සින්නොයි රැගයි ගැන කතා කර කර ඉන්නව මූ ආතල් දෙනව. කියන්න සන්තෝසයි සහෝදරවරුනි එහෙම පටන්ගත්තු ආතල් දීම ඌ තාමත් දෙනව.
ඔන්න ඉතිං අපි පලවෙනි දවසට ලෙක්චර් යන්නත් පටන් ගත්ත. ලොක්ක තමයි මූලික වෙලා නායකත්වය අරගෙන මුලින්ම ගේම අරගෙන ගියෙ, ලොක්ක ගැන ඉස්සරහට කියන්නම්. ඊට කලින් මතක විදිහට කලින් දවසෙ රෑ මාර්ෂල් සර්(මුල් දවස් ටිකේ හැමෝම සර් කිව්වට පස්සෙ ඌව බලු ගනන් ගන්නෑ) ඇවිත් විස්තර බලල ගියා. එදා ලෙක්චර් ඉවර වෙලා අපි එන්න හදනකොට තමයි අයියල වගයක් අපිට මුලින්ම ආමන්ත්‍රණය කරේ. අපේ සෙට් එකේ හිටිය ටිකක් කොට ඩයල් එකක්(මට වඩා චූට්ටක් උසයි). පොරට තමයි මුලින්ම ඇමතුවෙ. අයියලට එතකොට එක්සෑම්.. දෙන්නෙක් යන ගමන් අපේ එකාව දැකල " ආ උඹ බෙකම් ගහල නේද? වරෙන්කො උකෝල ගන්න". සින්නො දෙන්න කියගෙන ගියා මිසක් නැවතුනේවත් නෑ. අපිට ඉතිං ඒ ඇති. අරූව බයිට් කරනව හෝ ගාල. හොස්ටල් යන්න කලින් උගෙ රැග් සීසන් එකම මවල පෙන්නුව අපේ උන් කතා වලින්.
ඔහොම ටික දවසක් යනකොට සහෝදරියො ටිකත් ටික ටික ෆිට් උනා. ඒත් ලෙක්චර් යනව එනව විතරයි මෙලෝ රහක් නෑ. අඩුගානෙ සින්නෙක්වත් පේන්න නෑ, එපා වෙලා හිටියෙ. ඔන්න දවසක් හවස නිකමට වගේ යෝජනාවක් ආව සෙට් වෙමුද කියල. සින්නොන්ට මාට්ටු වෙයිද? අරකද මේකද දාහක් ප්‍රශ්න ආවත් අභියෝග වලට මූහුනදෙන විදිය අපි එදා ඉදල ඉගෙන ගෙන තිබුන නිසා නමෝවිත්තියෙන් බෝතල් ටිකත් රෑ වෙන්න කලින් හොස්ටල් එකට ආව. රෑ නවයට පටන් ගත්තු බජව්ව පාන්දර තුන විතර වෙනකන් ගිහින්.. "ජයසූරිය" හොස්ටල් එකෙන් යනකොට බෝතල් පෝරබෑග් පිටින් අයින් කරන්න උනා කියල හිටපු සබ්වෝඩන් කිව්වට බොරු වෙන්න ඇති මයෙ හිතේ. ඔහොම බීල විදගත්තු අවස්තාවකුත් තියෙනව ඒක ඉස්සරහට කියන්නම්කො.
ඔන්න දවසක් ලෙක්චර් ඉවරවෙලා කැන්ටිමට කට්ටියත් එක්ක කන්න යනව. අතරින් පතර අපි දැක්ක කට්ටිය අපේ දිහා බලන් ඉන්නව. කෑමක් සෙට් වෙනව කියල ඉවෙන් වගේ තේරුනා.කෑමත් අරන් කන්න වාඩි උනා. මොන කෑමක්ද... සෙට් එකක් බැස්ස. ලග තියෙන පුටු වලින් වාඩි වුනා. අපි ඉතිං පූස් පැටවු වගේ. "උබේ නම මොකක්ද? ගම කොහෙද? එහා පැත්තෙ එකා කොහෙද?" ප්‍රශ්න කෝටියයි. මගෙන් තාම මුකුත් ඇහුවෙ නෑ. එකම තුරුම්පුව කෑම. මම කනව හැටේ වෙගෙන් කට හිස් වෙන්න දෙන්නෙම නෑ. මැණික් ගල් දෙක තුනකුත් හැපුන. ඒත් වැඩේ අතෑරියෙ නෑ. පස්සෙ ලස්සන අක්ක කෙනෙක් ලගින් වාඩි උනා. මන් හිතුව දැන්වත් නිවීහැනිහිල්ලෙ ඉන්න පුලුවන් වෙයි කියල. ඒක ඔක්කොටම හපන්. "හෙමින් කාපන් හිර වෙයි.. වව් වව් වව්.. බ්ල බ්ලා බ්ලා". බණකුත් කිව්ව ම්ෘදු ස්වරයෙන්. කෙල ගිලින්නත් අමතක උනා. කරිජ්ජ පාගපු අපි කෙල්ලො කුණුහර්ප කියනව අහල තිබුනට කුණුහර්ප නොවන විදිහට බනින කොට (ඒකත් පොඩි තෙලක් එක්ක) අමුතු මෙව්ව එකක් තිබුන.ටිකක් අමතල, හැමෝගෙම නම් ගම් මතක තියාගන්න ඕනෙ කියල ආදරෙන් කියල ජේෂ්ඨයො යන්න ගියා. අනාගතේ ගැන සුන්දර සිහින මවමින් අපිත් නේවාසිකාගාර බලා පිටත් වුනා.
දවසෙම මාත්ෘකාව අර අක්ක..
ආයෙ ලෙක්චර් ගියපු හැටි ඊලග කොටසින්.. මතු සම්බන්දයි.
